حوزه برای همه

بسم الله الرحمن الرحیم

کم نیستند کسانی که دنبال خواندن دروس حوزه هستند اما پیچیدگی کتب حوزوی و طولانی بودن زمان درس‌های موجود و ماهیت غیر کاربردی و سنتی تدریس‌های حوزه و وقت کم ایشان، مانع از حرکت در این مسیر بوده است. حوزه برای همه، طرحی است که برای پاسخ به این نیاز طراحی شده است …

علت‌های عدم موفقیت برخی از افراد در علوم حوزوی

افراد زیادی را می‌شناسم که سال‌ها علاقه‌مند تحصیل در علوم حوزوی بوده‌اند اما هیچگاه بستری مناسب برای خواندن دروس حوزه را پیدا نکرده‌اند.

برخی از ایشان، فرصت شرکت در کلاس‌ها را ندارند.

برخی از ایشان، استاد خوب پیدا نمی‌کنند.

برخی از ایشان، بعد از مدتی خواندن دروس حوزه، متوجه می‌شوند که آنچه به دنبال آن بوده‌اند در دروس حوزه نیست! و لذا مأیوس می‌شوند و ادامه نمی‌دهند! بندگان خدا، برای آشنایی با دین به سراغ حوزه آمده بودند ولی در حوزه، آشنایی با یک سری ابزارهایی که بعد از تخصص کامل در آن‌ها می‌تواند کمک کننده یک دین شناس، باشد، مواجه می‌شوند.

برخی از ایشان از طولانی بودن این درس‌ها خسته می‌شوند.

برخی از ایشان از متون سخت و پیچیده حوزوی دل آزرده می‌شوند.

برخی از ایشان، از روح غیر کاربردی تدریس‌های انتزاعی حوزویان، زده می‌شوند! وقتی حقیقت علم در وجود انسان قرار بگیرد، در درس ریاضی و زیست شناسی یا حتی در دل تجارت، اسلام آموزش داده می‌شود ولی اگر چنین نباشد حتی درس تفسیر قرآن، درسی بی‌روح و انتزاعی و غیر کاربردی و مرده است! کتاب زندگی که برای زنده کردن آمده است، تفسیری مرده خواهد داشت!

طرح اولی که به ذهنم رسید، تدریس سریع دروس حوزه بود…

شروع کردم به تدریس سریع برخی از دروس حوزه. برخی از تدریس‌ها هم خیلی موفق و مورد استقبال بود اما برخی از تدریس‌ها چندان موفق نبود. خواستم این تدریس‌ها را اصلاح کنم و یا برخی را تکمیل کنم. اما دیدم عملا بخش تدریس دروس حوزه سایتم، تبدیل به ابزاری برای شب امتحان شده است!

اصرارم بر اینکه متن کتب را هم بخوانم، مانع می‌شد که خیلی از مباحث کاربردی و مهم را بگویم. سبب می‌شد که مجبور باشم خیلی از مباحث اشتباه را هم بگویم!

حاشیه‌هایی هم می‌توانست داشته باشد که خیلی تمایل به گفتن آنها ندارم…

اما من نمی‌خواستم تدریس‌هایم حاشیه‌ای بر متونی باشد که بر اشتباهاتشان اصرار دارم. نمی‌خواستم تدریس‌هایم پلی باشد برای اینکه عده‌ای راحت‌تر قاضی(!!) شوند! نمی‌خواستم تدریس‌هایم ماهیتی غیر کاربردی و انتزاعی داشته باشد … نمی‌خواستم با محوریت متون درسی حوزه باشد و معارف دین به حاشیه رفته باشد…

سال‌ها بود که به دنبال طرحی جامع برای تحصیل دروس حوزوی بودم تا بالاخره به طرحی منسجم رسیدم… طرح حوزه برای همه …

بالاخره به طرحی رسیدم که هم از سویی نیاز طلابی که دائما به حقیر مراجعه می‌کردند پاسخگو باشد و هم از سویی دیگر، پاسخگو نیاز افراد دیگری باشد که تمایل به خواندن دروس حوزه برای آشنایی عمیق‌تر با دین را دارند، باشد.

نمی‌خواستم امتحان دادن افراد را ساده کنم! نمی‌خواستم افرادی که برای قاضی شدن یا موقعیت شغلی دیگر، به دنبال دروس حوزه هستند کمک کنم.

می‌خواستم افرادی که برای دین سراغ دین آمده‌اند، کمک کنم.

می‌خواستم از اتلاف عمر طلبه‌های واقعا مخلص و تلاشگر جلوگیری کنم.

اما من فقط به دنبال «درس» و «تحصیل» نبودم. من به دنبال «مهارت» هم بودم. نمی‌خواستم با سواد کم خاصیت تربیت کنم! افرادی که با چند تا مانع اداری یا اجتماعی، از تکلیف خویش دست می‌کشند و عملا قدرت تغییر و تحول بیرونی ندارند و هضم جامعه می‌شوند!

بالاخره «کلیات طرح حوزه برای همه» را نوشتم اما هنوز مانع بزرگی وجود داشت…

من هنوز خودم آن کسی نشده بودم که حوزه برای همه به دنبال ساختن او بود… کار چند ماهی معطل ساخته شدن من شد… سعی کردم با تعدیل برخی از برنامه‌هایم، فرصت بیشتری برای رسیدگی به خودم داشته باشم … اما آن طور که باید کار پیش نمی‌رفت.

بالاخره همه کارهایم را تعطیل کردم و متمحض در دو چیز شدم.

اول اصلاح خودم و حرکت به سوی عمل کامل به وظائفم.

دوم کارهای مرتبط با حوزه برای همه.

بالاخره کار به صورت جدی کلید خورد و توانستم نقشه کلی کارهای طرح حوزه برای همه را تنظیم کنم. نقشه راه روشن شد و شروع کرد.

اولین چیزی که باید ضبط می‌کردم، ادبیات بود. اما ادبیاتی زنده برای زندگی نه ادبیاتی مرده از جنس مباحث انتزاعی.